سیده راضیه جعفری
چکیده
در بخش شمالی پهنة سنندج- سیرجان (همدان، تویسرکان و بروجرد)، رخنمونهایی از سنگهای میگماتیتی حضور دارند که از متاتکسیت تا دیاتکسیت تغییر میکنند. در مزوسوم این میگماتیتها، دو نوع زیرکن ...
بیشتر
در بخش شمالی پهنة سنندج- سیرجان (همدان، تویسرکان و بروجرد)، رخنمونهایی از سنگهای میگماتیتی حضور دارند که از متاتکسیت تا دیاتکسیت تغییر میکنند. در مزوسوم این میگماتیتها، دو نوع زیرکن موروثی (2 میلیارد و 590 میلیون سال پیش تا 190 میلیون سال پیش) و دگرگونی (180 میلیون سال پیش تا 160 میلیون سال پیش) یافت می‌شوند. در تصویرهای کاتدولومینسانس، زیرکنهای موروثی به‌صورت شکل‌دار تا نیمهشکلدار هستند و منطقه‌بندی نوسانی و گاه حاشیه مضرس نشان می‌دهند. زیرکنهای دگرگونی به شکل دانههای ستبر، فاقد منطقه‌بندی ماگمایی و با بافت شبحی هستند و به‌صورت غلاف نازکی در اطراف هستههای موروثی رشد کردهاند. گاهی نیز زیرکنهای دگرگونی شامل بلورهای منفردی هستند که هستة موروثی ندارند. شواهد ساختاری نشان میدهد پیدایش زیرکنهای دگرگونی توسط فرایند بازتبلور و انتقال عنصرهای سازندة آنها در شرایط سابسالیدوس روی داده است. حضور فاز سیال ناشی از ذوببخشی در هنگام میگماتیتزایی، از یک سو زیرکنهای دگرگونی شکل‌دار با منطقه‌بندی نوسانی را پدید آورده است و از سوی دیگر، از دگرریختی ناشی از برش در ساختار درونی این کانی جلوگیری کرده است. زیرکنهای دگرگونی با سن نزدیک به 180 میلیون سال پیش و کمتر، در پی دگرگونی حرارتی-دینامیکی دوره‌های ژوراسیک هستهبندی کردهاند.
