Geochemistry and petrogenesis of mafic and intermediate dyke swarms in eastern Tafresh (Urumieh-Dokhtar magmatic belt)

Document Type : Original Article

Authors

Assistant Professor, Department of Geology, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran

Abstract

Introduction
The Urumieh-Dokhtar magmatic belt is one of the most active magmatic regions of Iran during the Cenozoic era. There are differing views regarding the tectonomagmatic setting of this magmatism; some attribute it to active continental margin magmatism, island arcs, post-collisional regions, and intra-continental rifts (Hassanzadeh, 1993; Shahabpour, 2007; Ghasemi and Talbot, 2006). The study area as the other sections of the Urumieh-Dokhtar Belt, is the area of Eocene magmatic activity. The geochemical characteristics of volcanic rocks in the northeast of Tafresh are similar to those of magmatism in active continental margin subduction zones (Nasiri Bezanjani, 2006). In the eastern part of Tafresh, numerous dikes cut through Paleozoic and older sedimentary and volcanic units. K-Ar dating of these dikes indicates an age of 15.4 million years (Ghorbani et al., 2014). Babazadeh et al. (2022) have provided a U-Pb age of 17.5 million years for the mafic dykes. This study examines the petrology and geochemistry of the Mafic and intermediate dyke bodies located in the eastern part of Tafresh and discusses their tectonomagmatic setting.
Geology
The study area lies in the central part of the Urumieh-Dokhtar magmatic belt. Cenozoic sedimentary-volcanic deposits unconformably overlie Upper Cretaceous marly limestones due to the Laramide orogeny, which uplifted the region. Eocene units comprise   alternating marine and continental deposits of volcanic flows, pyroclastics, and sediments.
Marine transgression during early Eocene introduced marl-sandstone units (E1), followed by dominant volcanic activities forming basaltic to rhyolitic flows and pyroclastics (E2). Continental red deposits and marine green layers alternate. Later, marine conditions resumed (E3), forming sedimentary layers with green tuffs, while subsequent continental volcanic phases (E4) produced dacitic flows and tuffs. Renewed marine sedimentation (E5) followed, then thick terrestrial volcanic layers of andesitic-basalts (E6).
Extensive dykes, mostly basaltic-intermediate, intrude older units, with U-Pb dating indicating Miocene age (17.5 Ma).
Analytical method
8 samples with the least alteration were selected for analysis of major and trace elements. The analysis of major and trace elements was carried out using the ICP-MS method (LF200 analytical system) at the ACME-Bureau Veritas Laboratory in Canada. For the study of the chemistry of clinopyroxene, plagioclase, and amphibole minerals, 15 points were analyzed using an electron microprobe at the University of Milan, Italy.
Petrography and mineral chemistry
Diabase: These rocks display a doleritic texture with minimal groundmass. Plagioclase crystals dominate (70 vol.%). The other primary minerals include clinopyroxene and iron-titanium oxides, while amphibole, alkali feldspar, olivine, and apatite appear as accessory minerals. Secondary minerals, such as calcite, chlorite, and epidote, form from plagioclase and clinopyroxene alteration.
Basaltic andesite: These rocks comprise plagioclase (60–70 vol.%), amphibole (10–20 vol.%), iron-titanium oxides (5–10 vol.%), and clinopyroxene (5–10 vol.%), with accessory alkali feldspar, olivine, and apatite. Phenocrysts make up to 40 vol.% of the total volume, primarily plagioclase and amphibole. Secondary minerals, including chlorite and epidote, are present in the groundmass.
Andesite: The primary minerals in these rocks are plagioclase (70–80 vol.%), iron-titanium oxides (10–20 vol.%), and amphibole (5–10 vol.%), with minor pyroxene, alkali feldspar, and apatite in the groundmass. The matrix consists of plagioclase microlites and fine-grained oxides, with secondary minerals like calcite, epidote, and sericite.
The clinopyroxene crystals are of the salite type, and the plagioclase crystals ranging in composition from labradorite to andesine. Additionally, the amphiboles are of the pargasite type.
Geochemistry
The continuity of trends in Harker diagrams for the studied samples suggests a common origin. Increasing Na2O+K2O and decreasing MgO, FeOt, TiO2, Al2O3, and CaO/Na2O along with increasing SiO2 indicate that the crystallization and separation of ferromagnesian minerals (especially clinopyroxene) with feldspar and Fe-Ti oxides played a significant role in the magmatic evolution of these rocks.
On TAS diagram, the samples are classified as basalt, basaltic andesite, and andesite. Using immobile elements on the Zr/TiO2 versus Nb/Y diagram, the samples fall within the basaltic andesite field. All samples plot in the sub-alkaline field on the alkaline-subalkaline discrimination line. On AFM diagram, the samples lie near the boundary between tholeiitic and calc-alkaline series. Based on K2O versus SiO2, they range from medium-K calc-alkaline to low-K tholeiitic compositions.
The chondrite-normalized REE patterns show enrichment in LREE relative to MREE and HREE, with flat MREE-HREE trends. The spider diagram normalized to the primitive mantle reveals LILE enrichment and HFSE depletion.
Source and Tectonomagmatic Setting
The gentle slope between HREEs and MREEs in the REE pattern is consistent with the magma's origin from a spinel lherzolite mantle with little or no garnet involvement. Furthermore, in the Dy/Yb versus La/Yb diagram, the studied rocks fall within the range of melts originating from a spinel lherzolite mantle, and in the Nb/La versus La/Yb diagram, they lie within the lithospheric mantle field.
Based on Nb/Th ratio versus Nb and the Ba/Nb ratio versus La/Nb, the studied rocks are located in the volcanic arc-related rocks field. In the Th-Hf-Ta diagram, the samples are placed within the magmatic arc-related rocks field. Also, based on the Nb/La ratio versus La/Yb, the samples fall within the active continental margin-related rocks field. However, in the Th/Yb versus Ta/Yb diagram, the samples fall within both the island arc and active continental margin-related rocks fields. Overall, the studied rocks display some characteristics to those of Island arcs and some others to those of active continental margins.
Conclusion
The rare earth element patterns indicate that the magma associated with these igneous rocks originated from partial melting of the shallow lithospheric mantle in the spinel peridotite facies, with minimal or absent garnet involvement. Additionally, the observed characteristics in the incompatible element patterns, such as enrichment of mobile elements over rare earth elements and depletion of immobile elements, along with analyses in various geochemical diagrams, suggest their association with subduction-related magmatism. However, the studied rocks display geochemical criteria belonging to island arc as well as active continental margin magmatism
The intermediate geochemical features of island arc and active continental margin magmatism, along with other evidence including the association of these igneous rocks with a thick sequence of green tuffs and other shallow marine sediments indicate that the rocks under study originated in an intra-continental back-arc basin

Keywords

Main Subjects


مقدمه

کمربند ارومیه- دختر پرتکاپوترین پهنة زمین‌ساختی ایران از نظر تکاپوی ماگمایی در سنوزوییک است. این تکاپوی ماگمایی با پیدایش واحدهای آتشفشانی و همچنین، توده‌های آذرین درونی با ترکیب سنگ‌شناسی و ویژگی‌های زمین‌شیمیایی گوناگونی همراه بوده است. بر پایۀ پژوهش‌های انجام‌شده، ماگماتیسم پهنة ارومیه- دختر از دیدگاه ترکیبی، بیشتر به دامنه کالک‌آلکالن وابسته هستند (Berberian et al., 1982; Shafiei et al., 2008). با وجود این، سنگ‌های آذرین وابسته به ماگماتیسم توله‌ایتی (Shahabpour, 2007; Fazlnia and Alizade, 2013; Hosseini et al., 2017) و آلکالن (Hassanzadeh, 1993; Moradian Shahrbabaky, 1997) نیز گزارش شده‌اند. دربارة جایگاه تکتونوماگمایی ماگماتیسم پهنة ارومیه- دختر اختلاف دیدگاه وجود دارد؛ به‌گونه‌ای که به ماگماتیسم کرانه‌های فعال قاره‌ای (Hassanzadeh, 1993; Shafiei et al., 2008)، ماگماتیسم جزیره‌های کمانی (Shahabpour, 2007)، مناطق پس از کوهزایی (Ghasemi and Talbot, 2006) و کافت‌های درون قاره‌ای (Emami, 1981) نسبت داده شده است.

منطقه بررسی‌شده در مختصات طول جغرافیایی "00'50°10 تا "00 '10 °50 خاوری و عرض جغرافیایی "00 '°40 34 تا "00 '50 °34 شمالی جای دارد و در پهنه‌بندی کشوری در گسترۀ شمالی استان مرکزی جای گرفته است. همانند دیگر بخش‌های پهنة ماگمایی ارومیه- دختر، در منطقة تفرش (به‌عنوان بخشی از پهنة ارومیه- دختر) نیز تکاپوی ماگمایی ائوسن گسترش چشمگیری دارد. در این گستره، تکاپوی آتشفشانی به‌صورت متناوب با شدت و ضعف در محیط دریایی و خشکی رخ داده است و انواع گوناگونی از سنگ‌های آذرآواری و سنگ‌های آتشفشانی بازیک تا اسیدی را پدید آورده است. حاجیان (Hajian, 2001) دنبالۀ رسوبی- آتشفشانی ائوسن در این ناحیه را در 6 واحد جداگانه با رخساره‌های متعلق به مناطق خشکی و دریایی دسته‌بندی کرده است. به باور نصیری بزنجانی (Nasiri Bezanjani, 2006)، ویژگی‌های زمین‌شیمیایی سنگ‌های آتشفشانی شمال- شمال خاور تفرش همانند ماگماتیسم پهنه‌های فرورانش در کرانه‌های فعال قاره‌ای است.

وردل و همکاران (Verdel et al., 2011) با سن سنجی اورانیم- سرب، سن 7/54 میلیون سال پیش (آغاز ائوسن) را برای سنگ‌های آندزیتیِ قاعده دنبالۀ آتشفشانی ترسیری در این منطقه به‌دست آوردند. ایشان افزون‌بر مقایسة ماگماتیسم ارومیه- دختر و البرز، بر این باور هستند که سنگ‌های آتشفشانی پالئوسن-ائوسن ویژگی‌های ماگماتیسم کمان قاره‌ای دارند؛ اما بازالت‌های الیگوسن در کمربند ارومیه-دختر و البرز خاستگاه سست‌کره‌ای دارند. میرنژاد و همکاران (Mirnejad et al., 2018) ضمن بررسی سنگ‌های گرانودیوریتی تا تونالیتیِ شمال-شمال‌خاوری تفرش، بر پایۀ سن‌سنجی اورانیم- سرب بلورهای زیرکن، سن 19 تا 20 میلیون سال پیش را به‌دست آورده‌اند و این سنگ‌های آذرین درونی را به ماگماتیسم کالک‌آلکان کمان‌های ماگمایی وابسته دانسته‌اند. به باور ایشان، تکاپوی فرورانش دست‌کم تا میوسن همچنان ادامه داشته است.

در خاور تفرش، دایک‌های فراوانی واحدهای رسوبی و آتشفشانی پالئوژن و قدیمی‌تر را قطع کرده‌اند. سن‌سنجی این دایک‌ها به روش پتاسیم- آرگن سن 15.4 میلیون سال پیش (میوسن) را نشان داده است (Ghorbani et al., 2014). همچنین، بابازاده و همکاران (Babazadeh, et al., 2022) بر پایۀ سن‌سنجی اورانیم- سرب، سن 5/17 میلیون سال پیش (میوسن) برای دایک‌های مافیک پیشنهاد کرده‌اند. ایشان همچنین، پیدایش توده‌های آذرین درونیِ میوسن در این منطقه را به مراحل پایانی فرورانش و پیش از برخورد صفحه‌های اوراسیا- عربی وابسته دانسته است.

در این پژوهش به بررسی سنگ‌شناسی و زمین‌شیمیایی دایک‌های مافیک و حد واسط واقع در خاور تفرش پرداخته می‌شود و دربارة جایگاه تکتونوماگمایی ماگماتیسم وابسته به آنها بحث می‌شود.

زمین‌شناسی

منطقة بررسی‌شده در نقشة زمین شناسی 100000/1 تفرش (Hajian, 1977) و نقشه 250000/1 قم (Emami and Hajian, 1991) جای دارد. به لحاظ جایگاه زمین‌ساختاری، این گستره متعلق به پهنة ماگمایی ارومیه- دختر و کمابیش بخش میانی آن است (شکل 1). در گسترۀ بررسی‌شده، سنگ‌های آذرین، آذرآواری و رسوبی مزوزوییک و سنوزوییک برونزد دارند و در این میان، تکاپوی آتشفشانی ائوسن بسیار گسترده است (شکل 2).

شکل 1. نقشة ایران (Salehi et al., 2023) و جایگاه منطقه بررسی‌شده که با مستطیل سیاه نشان داده شده است.

Figure 1. The map of Iran (Salehi et al., 2023) and location of study area shown by a black rectangle.

شکل 2. نقشه واحدهای اصلی، برگرفته از نقشه 1:100000 تفرش (Hajian, 1977).

Figure 2. The map of the main units, adapted from the 1:100,000 Tafresh map (Hajian, 1977).

نهشته‌های رسوبی- آتشفشانی سنوزوییک با یک نبود چینه‌شناسی از رسوبات پالئوسن روی آهک‌های مارنی کرتاسة پسین جای گرفته‌اند. نبود رسوبات پالئوسن را می‌توان به رفتار فاز کوهزایی لارامید در پایان کرتاسه و بالاآمدگی عمومی منطقة برآمده از این فاز کوهزایی وابسته دانست. واحدهای ائوسن دربردارندۀ مجموعه‌ای با گسترش و ستبرای زیاد (بیش از 3000 متر) است که در مجموع دربردارندۀ سنگ‌های رسوبی تخریبی، آذرآواری و روانه‌های گدازه می‌شود. این واحدهای سنگی به لحاظ چگونگی پیدایش (گدازه، آذرآواری و نهشته‌های رسوبی) و همچنین، محیط پیدایش (دریایی یا قاره‌ای) به‌صورت متناوب و پی در پی تغییر می‌کنند. واحدهای قاره‌ای خاکستری تا سرخ‌رنگ با واحدهای دریایی سبز رنگ از هم جدا شده‌اند.

روی‌هم‌رفته، پس از پایان فاز کوهزایی لارامید، پیشروی دریا از ائوسن زیرین آغاز شده است که پیامد آن پیدایش واحدهای رسوبی مارن ماسه‌ای (E1) در این زمان است. کم‌کم تکاپوی آتشفشانی غالب شده است و به پیدایش مجموعه‌ای گسترده از گدازه و آذرآواری انجامیده است (E2). گدازه‌ها در آغاز بازیک تا حد واسط هستند؛ اما کم‌کم تکاپوی ماگمایی به پیدایش گدازه‌ها و مواد آذرآواری اسیدی (ریولیتی و داسیتی) گرایش پیدا می‌کند. با وجود این، ترکیب ماگمایی به‌صورت متناوب تغییر می‌کند. رنگ سرخِ گدازه‌ها و وجود واحدهایی از ایگنمبریت نشان‌دهندۀ فوران گدازه‌ها در محیط خشکی هستند. توده‌های دایک به‌صورت گسترده در این واحدها نفوذ کرده‌اند (شکل 3- A). پس از فوران گدازه‌ها و خاکسترهای قاره‌ای، محیط دریایی دوباره بر منطقه حاکم شده است که نتیجة آن پیدایش گسترده و ضخیم از سنگ‌های رسوبی به‌همراه توفیت سبز (E3) است (شکل 3- B).

شکل 3. A) تزریق توده‌های دایک در واحدهای آتشفشانی E2 (دید رو به شمال‌باختری)؛ B) جای‌گیری توف‌های سبزرنگ E3 روی واحدهای آتشفشانی E2 ؛ C) نمایی از واحدهای E4 و نفوذ دایک‌های پرشمار در واحدهای سنگی منطقه (دید رو به شمال‌خاوری)؛ D) نمایی از واحدهای آتشفشانی بازیک E6 (دید رو به شمال).

Figure 3. A) Intrusion of dyke bodies into volcanic units of E2 (View to the northwest); B) Green tuffs of E3 overlying the volcanic units of E2; C) View of E4 units and the intrusion of multiple dyke bodies into the rock units of the region (View to the northeast); D) View of basic volcanic units of E6 (View to the north).

فاز دوم از فوران آتشفشانی در محیط قاره‌ای به ساخته‌شدن واحدهایی از توف با میان واحدهایی از سنگ‌های رسوبی و گدازه داسیتی (E4) انجامیده است (شکل 3- C). واحدهایی با ترکیب غالب توفیت و سنگ‌های رسوبی شیل و آهک (E5) روی واحدهای آتشفشانی- رسوبی قاره‌ای پدید آمده‌اند که نشان‌دهندۀ حاکم‌شدن دوبارة محیط رسوبی دریایی است. این واحدها دوباره با گدازه‌های آتشفشانی ضخیم لایه محیط خشکی با ترکیب غالب آندزیت بازالتی (E6) پوشیده شده‌اند (شکل 3- D). همراهی این گدازه‌ها با واحدهایی از توف و ایگنمبریت نشان‌دهندۀ پیدایش آنها در محیط قاره‌ای است.

در خاور تفرش، دسته دایک‌های فراوان، مجموعه سنگ‌های ائوسن و قدیمی‌تر را قطع کرده‌اند. سن‌سنجی اورانیم – سرب، سن 5/17 میلیون سال پیش و تعلق آنها به میوسن را نشان داده است (Babazadeh et al., 2022). این دایک‌ها با پهنای تا بیش از 3 متر به لحاظ سنگ‌شناسی از نوع بازیک تا حد واسط هستند. گاه تفاوت ترکیبی را در بخش میانی و کرانه می‌توان دید. در مقایسه با سنگ‌های آتشفشانی منطقه که بیشتر دچار دگرسانی شدید شده‌اند و بررسی زمین‌شیمیایی را با مشکل روبرو می‌کند، سنگ‌های متعلق به این دایک‌ها بیشتر سالم‌تر مانده‌اند و دگرسانی کمتری را نشان می‌دهند. نهشته‌های رسوبی- آتشفشانی سنوزوییک با یک نبود چینه‌شناسی از رسوبات پالئوسن روی آهک‌های مارنی کرتاسة پسین جای گرفته‌اند. نبود رسوبات پالئوسن را می‌توان به رفتار فاز کوهزایی لارامید در پایان کرتاسه و بالا آمدگی عمومی منطقه برآمده از این فاز کوهزایی وابسته دانست. واحدهای ائوسن دربردارندۀ مجموعه‌ای با گسترش و ستبرای بسیار (بیشتر از 3000 متر) است که در مجموع دربردارندۀ سنگ‌های رسوبی آواری، آذرآواری و روانه‌های گدازه می‌شوند. این واحدهای سنگی به لحاظ چگونگی پیدایش (گدازه، آذرآواری و نهشته‌های رسوبی) و همچنین، محیط پیدایش (دریایی یا قاره‌ای) به‌صورت متناوب و پی در پی تغییر می‌کنند. واحدهای قاره‌ای خاکستری تا سرخ رنگ توسط واحدهای دریایی سبز رنگ از هم جدا شده‌اند.

روش انجام پژوهش

پس از پیمایش میدانی و برداشت 50 نمونه سنگی و بررسی میکروسکوپی، شمار 8 نمونه با کمترین میزان دگرسانی برای تجزیه عنصرهای اصلی و کمیاب برگزیده شد. همچنین، تلاش شد نمونه‌های انتخابی دامنة گوناگونی را به لحاظ سنگ‌شناسی را دربر گیرد. تجزیۀ عنصرهای اصلی و عنصرهای کمیاب به روش ICP-MS (مجموعة آنالیزی LF200) در آزمایشگاه ACME-Bureau Veritas در کشور کانادا انجام شده است. برای بررسی شیمی کانی‌های کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و آمفیبول شمار 15 نقطه با ریزکاو الکترونی در دانشگاه میلان کشور ایتالیا تجزیه شد. پردازش داده‌ها و تهیه نمودارها با نرم‌افزار Minpet انجام شده است.

سنگ‌شناسی

دایک‌های مافیک و حد واسط خاور تفرش در نمونة دستی به رنگ خاکستری تا سبز تیره و به‌صورت ریز بلور هستند. بر پایۀ بررسی میکروسکوپی، این سنگ‌ها از نوع آندزیت، آندزیت بازالتی و دیاباز هستند.

دیاباز: این سنگ‌ها بافت دلریتی دارند و خمیرة چندانی در سنگ پدیدار نشده است (شکل 4- A). بلورهای ستونی شکل‌دار تا نیمه‌شکل‌دار پلاژیوکلاز با ماکل پلی‌سینتتیک به‌صورت درهم تنیده و بدون جهت‌یابی آشکار تا 70 درصدحجمی سنگ را می‌سازند. دیگر کانی‌های اصلی سنگ شامل بلورهای کلینوپیروکسن و بلورهای کانی کدر هستند. از کانی‌های فرعی می‌توان آمفیبول، آلکالی‌فلدسپار، الیوین و آپاتیت را نام برد که به‌صورت بلورهای کوچک‌تر در میان بلورهای پلاژیوکلاز پدیدار شده‌اند. کلریت، اپیدوت و کلسیت از کانی ثانویه در سنگ هستند.

آندزیت بازالتی: در این سنگ‌ها کانی‌های اصلی شامل پلاژیوکلاز (70- 60 درصدحجمی)، کلینوپیروکسن (20- 10 درصدحجمی)، کانی کدر (10-5 درصدحجمی) و آمفیبول (10- 5 درصدحجمی) هستند (شکل 4- B). الیوین و مقادیر اندک از آلکالی‌فلدسپار و آپاتیت به‌صورت کانی فرعی در خمیرة سنگ پدیدار شده‌اند.

مجموع درصدحجمی فنوکریست‌های سنگ تا 40 درصد ترکیب حجمی کل سنگ می‌رسد و دربردارندۀ درشت بلورهای پلاژیوکلاز و آمفیبول است. پلاژیوکلاز در ترکیب فنوکریست به‌صورت بلورهای شکل‌دار تا نیمه‌شکل‌دار است و بیشتر سالم و یا بدون تجزیه‌شدگی شدید هستند. منطقه‌بندی ترکیبی را به‌صورت آشکار می‌توان در این بلورها شناسایی کرد. بلورهای آمفیبول به‌صورت شکل‌دار تا نیمه‌شکل‌دار هستند که گاهی اندازة آنها تا بیشتر از 3 میلیمتر نیز می‌رسد. این کانی‌ها گاهی تجزیه‌شدگی به بیوتیت و کلریت نشان می‌دهند. وجود میانبارهایی از بلورهای کانی کدر درون درشت بلورهای پلاژیوکلاز و آمفیبول نشان‌دهندۀ تبلور زودهنگام این کانی‌های اکسیدی است، با وجود این، بخشی از این کانی‌های کدر در پی تجزیه بلورهای دیگر ساخته شده‌اند. همچنین، مجموعه‌ای از کانی‌ها مانند کلریت، اپیدوت و کانی‌های رسی به‌صورت ثانویه در خمیره سنگ پدید آمده‌اند.

آندزیت: کانی‌های اصلی شامل پلاژیوکلاز (80-70 درصدحجمی)، کانی کدر (20- 10 درصدحجمی) و آمفیبول (10- 5 درصدحجمی) هستند (شکل‌های 4-C و 4-D). پیروکسن و مقدار اندکی آلکالی‌فلدسپار و آپاتیت به‌صورت ریز بلور در خمیرة سنگ به‌عنوان کانی فرعی پدیدار شده‌اند. بلورهای پلاژیوکلاز در ترکیب فنوکریست با ماکل پلی‌سینتتیک و منطقه بندی ترکیبی به‌صورت شکل‌دار تا نیمه‌شکل‌دار هستند. این بلورها بیشتر سالم و یا با تجزیه‌شدگی اندک به کانی‌های رسی و یا سریسیت دیده می‌شوند. خمیرة سنگ از میکرولیت‌های ریز پلاژیوکلاز و مقدار چشمگیری ریزبلورهای اکسیدی ساخته شده است.

شکل 4. تصویرهای میکروسکوپی (در XPL) از مجموعة کانی‌شناسیِ A) دیاباز با بافت دلریتی؛ B) آندزیت بازالتی؛ C، D) آندزیت.

Figure 4. Photomicrographs (in XPL) of mineral assemblage in A) Diabase with doleritic texture; B) Basaltic andesite; C, D) Andesite.

شیمی کانی

داده‌های شیمیایی به‌دست‌آمده برای برخی کانی‌های کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و آمفیبول در سنگ‌های بررسی‌شده در جدول 1 نشان داده شده‌اند. کلینوپیروکسن‌های سنگ‌های دیابازی، آندزیت بازالتی و آندزیت از سدیم (38/0 تا 47/0 درصدوزنی) فقیر هستند و میزان منیزیم (53/11 تا 72/13 درصدوزنی) آنها بیشتر از میزان آهن (36/8 تا 30/9 درصدوزنی) است. کانی‌های کلینوپیروکسن در نمودار ولاستونیت - فروسیلیت – انستاتیت در گسترۀ سالیت جای می‌گیرند (شکل 5- A).

داده‌های به‌دست‌آمده از تجزیة شیمیایی بلورهای پلاژیوکلاز در سنگ‌های دیاباز (TF1)، آندزیت بازالتی (TF2) و آندزیت (TF5) در جدول 1 نشان داده شده‌اند. بلورهای پلاژیوکلاز در این سنگ‌ها در گسترۀ لابرادوریت تا آندزین (An46.1-67.4 Ab30.9-51.5 Or1-2.4) جای می‌گیرد (شکل 5- B). پلاژیوکلازهای درون دیاباز در مقایسه با پلاژیوکلازهای درون آندزیت بازالتی و آندزیت از آنورتیت غنی‌تر هستند.

ترکیب شیمیایی بلورهای آمفیبول در سنگ‌های آندزیت بازالتی (TF2) و آندزیت (TF5) و فرمول ساختاری اندازه‌گیری‌شده آنها بر پایۀ 23 اکسیژن و 13 کاتیون در جدول 1 آورده شده‌اند. آمفیبول‌ها با میزان CaO در بازة 57/10 تا 15/11 درصدوزنی از نوع آمفیبول‌های کلسیمی هستند. میزان کاتیون سدیم (در جایگاه A) در بازة 72/0 تا 78/0، کاتیون تیتانیم (در جایگاه C) در بازة 22/0 تا 29/0 و کاتیون Si در بازة 06/6 تا 16/6 است. در نمودار نسبت Mg/(Mg+Fe+2) در برابر سیلیس چهاروجهی (TSi) آمفیبول‌های بررسی‌شده در گسترۀ پارگاسیت جای می‌گیرند (شکل 5- C).

جدول 1. شیمی کانی‌های کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و آمفیبول.

Table 1. Mineral chemistry of clinopyroxene, plagioclase, and amphibole.

Mineral Type

Clinopyroxene

Plagioclase

Rock Type

Diabase

Basaltic andesite

Andesite

Basaltic andesite

Andesite

Diabase

Sample No.

TF1- cpx-1

TF1- cpx-2

TF2- cpx-1

TF5- cpx-1

TF5- cpx-2

TF2- Pl-1

TF5- Pl-1

TF1- Pl-1

TF1- Pl-2

TF1- Pl-3

SiO2

50.39

48.98

48.60

46.56

48.06

55.41

59.16

54.17

52.12

52.58

TiO2

1.06

1.31

1.58

1.91

1.75

0.10

0.16

0.09

0.08

0.05

Al2O3

3.64

5.30

5.44

7.64

5.81

29.11

26.34

30.65

29.80

28.95

Cr2O3

0.00

0.03

0.01

0.00

0.00

         

MnO

0.23

0.18

0.20

0.20

0.17

0.01

0.02

0.02

0.00

0.00

FeO

8.36

8.41

9.10

9.30

9.07

0.67

0.45

0.38

0.49

0.52

MgO

13.72

13.10

12.16

11.53

12.32

0.10

0.15

0.01

0.06

0.04

CaO

22.18

22.25

22.22

22.36

22.34

9.64

8.07

11.16

13.55

13.49

Na2O

0.38

0.39

0.44

0.47

0.38

4.57

4.98

3.09

3.43

3.56

K2O

0.00

0.00

0.00

0.00

0.00

0.22

0.35

0.15

0.28

0.29

Total

99.95

99.94

99.75

99.96

99.90

99.83

99.67

99.71

99.81

99.48

Si

1.87

1.82

1.82

1.74

1.80

2.49

2.64

2.44

2.38

2.41

Ti

0.03

0.04

0.05

0.05

0.05

         

Al

0.16

0.23

0.24

0.34

0.26

1.54

1.39

1.62

1.60

1.56

Ca

0.88

0.89

0.89

0.90

0.90

0.46

0.39

0.54

0.66

0.66

Fe+3

0.06

0.08

0.06

0.11

0.08

         

Fe+2

0.20

0.18

0.22

0.18

0.20

         

Mn

0.01

0.01

0.01

0.01

0.01

         

Mg

0.76

0.73

0.68

0.64

0.69

         

Cr

0.00

0.00

0.00

0.00

0.00

         

Na

0.03

0.03

0.03

0.03

0.03

0.40

0.43

0.27

0.30

0.32

K

 

 

 

 

 

0.01

0.02

0.01

0.02

0.02

Total

4.00

4.00

4.00

4.00

4.00

4.74

4.52

4.53

4.92

4.92

WO

1.87

1.82

1.82

1.74

1.80

         

EN

0.03

0.04

0.05

0.05

0.05

         

FS

0.16

0.23

0.24

0.34

0.26

         

Ab

         

45.50

51.50

33.00

30.90

31.80

An

         

53.00

46.10

65.90

67.40

66.50

Or

         

1.40

2.40

1.00

1.70

1.70

 جدول 1. ادامه.

Table 1. Continued.

Mineral Type

Amphibole

Rock Type

Basaltic andesite

Basaltic andesite

Basaltic andesite

Andesite

Andesite

Sample No.

TF2- Hbl-1

TF2-Hbl-2

TF2-Hbl-3

TF5-Hbl-1

TF5-Hbl-2

SiO2

42.16

41.92

41.59

42.15

41.41

TiO2

2.27

2.15

2.54

1.89

2.26

Al2O3

12.86

12.76

13.62

13.35

13.55

Cr2O3

0.04

0.01

0.00

0.02

0.01

MnO

0.11

0.12

0.15

0.25

0.08

FeO

11.73

11.57

10.21

13.13

10.63

MgO

14.57

14.53

15.25

14.07

14.37

CaO

11.13

11.15

10.97

10.57

10.77

Na2O

2.49

2.62

2.72

2.68

2.56

K2O

0.41

0.31

0.38

0.51

0.38

Total

97.77

97.14

97.43

98.62

96.01

TSi

6.16

6.15

6.06

6.14

6.13

TAl

1.84

1.85

1.94

1.86

1.87

Sum_T

8.00

8.00

8.00

8.00

8.00

CAl

0.38

0.36

0.43

0.41

0.48

CCr

0.01

0.00

0.00

0.00

0.00

CFe3+

0.16

0.15

0.07

0.14

0.06

CTi

0.24

0.27

0.29

0.22

0.26

CMg

3.20

3.20

3.32

3.07

3.23

CFe2+

1.01

1.02

0.89

1.16

0.98

Sum_C

5.00

5.00

5.00

5.00

5.00

BFe2

0.27

0.24

0.29

0.30

0.30

BMn

0.01

0.02

0.02

0.03

0.01

BCa

1.72

1.75

1.69

1.67

1.69

Sum_B

2.00

2.00

2.00

2.00

2.00

ANa

0.72

0.73

0.78

0.78

0.75

AK

0.08

0.06

0.07

0.09

0.07

Sum_A

0.81

0.80

0.86

0.88

0.82

Sum_cat

15.81

15.80

15.86

15.88

15.82

جدول 2. شیمی سنگ کل.

Table 1. Whole rock geochemistry

Sample No.

TF1

TF2

TF3

TF4

TF5

TF6

TF7

TF8

Rock Type

Diabase

Basaltic andesite

Basaltic andesite

Andesite

Andesite

Andesite

Diabase

Basaltic andesite

SiO2

50.36

53.58

54.89

58.24

60.93

62.34

50.75

53.12

Al2O3

17.84

17.24

16.94

16.54

16.17

15.92

17.36

17.72

Fe2O3

10.1

9.52

8.46

7.75

7.21

6.83

9.72

9.32

MgO

4.14

3.44

3.15

2.58

2.25

1.77

3.82

3.68

CaO

11.65

9.44

8.97

7.23

5.17

4.13

11.64

10.45

Na2O

2.17

2.93

3.37

3.86

4.13

4.67

2.73

2.66

K2O

0.53

0.49

0.48

0.96

0.56

1.26

0.6

0.57

TiO2

1.17

1.13

0.87

0.92

0.82

0.86

1.22

1.18

P2O5

0.22

0.24

0.17

0.23

0.18

0.2

0.26

0.21

MnO

0.35

0.16

0.11

0.19

0.12

0.15

0.39

0.42

LOI

1.2

1.5

2.2

1.3

1.9

1.5

1.4

0.6

Total

99.73

99.67

99.61

99.8

99.44

99.63

99.89

99.93

Ba

104

126.5

274

284

497

641

95

112.4

Co

6.68

8.6

14.32

14.65

15.46

23.63

9.2

9.7

Cs

0.23

0.25

0.33

0.52

0.56

0.74

0.31

0.26

Ga

15.6

15.86

16.42

16.57

17.43

17.8

14.4

15.71

Hf

2.56

2.73

2.75

3.3

3.61

3.75

2.48

2.57

Nb

2.95

3.8

3.84

4.43

5.45

6.34

3.12

3.5

Rb

20.53

24.65

28.54

33.86

43.6

49.52

18.45

22.85

جدول 2. ادامه.

Table 2. Continued.

Sample No.

TF1

TF2

TF3

TF4

TF5

TF6

TF7

TF8

Rock Type

Diabase

Basaltic andesite

Basaltic andesite

Andesite

Andesite

Andesite

Diabase

Basaltic andesite

Sr

365.8

417.4

425.6

437.4

451.6

485.4

382

377.3

Ta

0.13

0.15

0.23

0.36

0.47

0.54

0.16

0.16

Th

0.8

1.52

1.82

2.24

3.36

3.9

1.17

1.44

U

0.43

0.59

0.65

0.7

0.74

0.85

0.52

0.48

Zr

69.7

86.78

94.3

100.5

103.5

116.7

61.6

74.7

Y

23.73

24.7

24.85

27.63

31.8

32.4

21.47

24.3

La

8.95

9.35

9.6

12.74

15.32

15.64

8.36

9.12

Ce

19.5

20.6

22.17

24.8

30.36

32.54

19.28

20.26

Pr

2.57

2.96

3.15

3.56

4.23

4.84

2.68

2.78

Nd

13.63

13.64

13.75

15.24

16.53

18.3

13.35

13.48

Sm

3.36

3.73

3.86

4.6

4.64

5.1

3.42

3.61

Eu

1.1

1.2

1.38

1.43

1.52

1.56

0.9

1.1

Gd

3.63

3.73

4.15

4.63

5.19

5.32

3.51

3.59

Tb

0.55

0.61

0.69

0.72

0.75

0.81

0.51

0.56

Dy

3.35

3.64

4.5

5.27

5.73

5.83

3.48

3.55

Ho

0.74

0.83

0.88

0.95

1.14

1.25

0.81

0.79

Er

2.37

2.87

3.27

3.51

3.94

3.9

2.54

2.66

Tm

0.37

0.39

0.41

0.47

0.49

0.58

0.35

0.37

Yb

2.45

2.6

3.16

3.52

3.62

3.7

2.31

2.53

Lu

0.36

0.48

0.51

0.53

0.53

0.61

0.41

0.45

 زمین‌شیمی

داده‌های عنصرهای اصلی و عنصرهای کمیاب نمونه‌های بررسی شده در جدول 2 نشان داده شد‌ه‌اند. میزان SiO2 در نمونه‌های بررسی‌شده در گسترۀ 36/50 تا 34/62 درصدوزنی و میزان MgO در گسترۀ 77/1 تا 11/4 درصدوزنی است. میزان Al2O3 در گسترۀ 92/15 تا 84/17 درصدوزنی تغییر می‌کند.

شکل 6 روند تغییرات اکسیدهای مختلف در برابر تغییرات میزان SiO2 را نشان می‌دهد. روی‌هم‌رفته، پیوستگی روند اکسیدهای مختلف نشان‌دهندۀ هم‌‌خاستگاه‌بودن نمونه‌های مختلف منطقه و وابستگی آنها به یک سری ماگمایی است. افزایش Na2O+K2O و کاهش اکسیدهای MgO، FeOt، TiO2، Al2O3 و CaO/Na2O همراه با افزایش SiO2 نشان‌دهندۀ آنست که جدایش کانی‌های فرومنیزین (به‌ویژه کلینوپیروکسن) به‌همراه فلدسپار و اکسیدهای Fe-Ti کاربرد به‌سزایی در تحولات ماگمایی سنگ‌های ماگمایی این منطقه داشته است. بر پایۀ نمودار مجموع آلکالی در برابر سیلیس، نمونه‌های منطقه بررسی شده از نوع بازالت، آندزی‌بازالت و آندزیت هستند (شکل 7- A). برای اطمینان از درستیِ نام‌گذاری زمین‌شیمیایی این سنگ‌ها، از عنصرهای نامتحرک یا کم‌تحرک Ti و Zr بهره‌ گرفته شد. در نمودار Nb/Y دربرابر Zr/TiO2، نمونه‌ها در گسترۀ آندزیت بازالتی جای می‌گیرند (شکل 7- B). خط جداکننده سری آلکالن و ساب‌آلکالن (Irvine and Baragar, 1971) روی نمودار شکل 7- A رسم شده است. بر این پایه، همۀ نمونه‌ها در گسترۀ ساب‌آلکالن جای گرفته‌اند. در نمودار SiO2 در برابر K2O، نمونه‌های بررسی‌شده در گسترۀ سری کالک‌آلکالن با پتاسیم متوسط تا مرز سری کالک‌آلکالن و توله‌ایتی جای می‌گیرند (شکل 8).

در شکل 9- A الگوی عنصرهای خاکی کمیاب این سنگ‌ها به ترکیب کندریت بهنجار شده است. همۀ نمونه‌ها الگوی مشابهی نشان می‌دهند. در این الگوها، عنصرهای خاکی کمیاب غنی‌شدگی آشکار از LREE را نسبت به MREE و HREE نشان می‌دهند. میانگین میزان (La/Sm)Cn در این سنگ‌ها نزدیک به 5/2 است. عنصرهای خاکی کمیاب حد واسط (MREE) نسبت به عنصرهای خاکی کمیاب سنگین (HREE) غنی‌شدگی زیادی نشان نمی‌دهند و یک روند کمابیش مسطح برای این عنصرها دیده می‌شود. میزان (Gd/Yb)N معیاری برای نشان‌دادن میزان جدایش HREE و MREE است و در این سنگ‌ها مقدار آن نزدیک به 2/1 است. ناهنجاری منفی برای عنصر Eu در این سنگ‌ها دیده نمی‌شود. فشاربخشی بالای اکسیژن در ماگما می‌تواند به نبود تهی‌شدگی در Eu بیانجامد؛ زیرا در شرایط اکسیدان، ضریب پراکندگی عنصر Eu در کانی‌های فلدسپار، مانند دیگر عنصرهای خاکی کمیاب خواهد بود (Rollinson, 1993). با وجود این، بلورهای کلینوپیروکسن در این سنگ‌های از نوع سالیت و نسبت آهن سه ظرفیتی به دو ظرفیتی آنها کم است (جدول 1) که این ویژگی نشان‌دهندۀ تبلور در شرایط با فشاربخشی اکسیژن کم است. نسبت آهن سه ظرفیتی به دو ظرفیتی کم را در بلورهای آمفیبولِ این سنگ‌ها نیز می‌توان دید (جدول 1) که گویای فشاربخشی اکسیژن کم در ماگمای وابسته به این سنگ‌هاست. در هر رو، عوامل گوناگونی مانند فشار و مجموعة بلورین جدایش‌یافته می‌توانند در نبود تهی‌شدگی Eu در الگوهای عنصرهای خاکی کمیاب دخیل باشند.

شکل 5. A) ترکیب شیمیایی کلینوپیروکسن‌ها روی نمودار Wo-En-Fs (Morimoto, 1989B) ترکیب شیمیایی پلاژیوکلازها روی نمودار آنورتیت- آلبیت- اورتوز (Deer et al., 1992C) ترکیب شیمیایی آمفیبول‌ها روی نمودار نسبت TSi در برابر Mg/(Mg+Fe+2) (Leake et al., 1997).

Figure 5. A) The chemical composition of pyroxenes on the Wo-En-Fs diagram (Morimoto, 1989); B) The chemical composition of plagioclases on the Anorthite-Albite-Orthoclase diagram (Deer et al., 1992); C) The chemical composition of amphiboles on the TSi versus Mg/(Mg+Fe+2) diagram (Leake et al., 1997).

در شکل 9- A الگوی عنصرهای خاکی کمیاب در ترکیب N-MORB و E-MORB نیز نشان داده شده است. نکته چشمگیر، همانندیِ الگوی عنصرهای خاکی کمیاب سنگ‌های بررسی‌شده با الگوی مربوط به E-MORB است.

در شکل 9- B الگوی عنصرهای کمیاب این سنگ‌ها در برابر ترکیب گوشتة کهن بهنجار شده‌ است. در این الگوها عنصرهای متحرک (LILE) Cs، Rb، Ba و K نسبت به عنصرهای خاکی کمیاب غنی‌شدگی نشان می‌دهند. عنصرهای نامتحرک (HFSE) Nb، Ta و Ti نسبت به عنصرهای خاکی کمیاب کناریِ خود تهی‌شدگی آشکاری نشان می‌دهند. مجموعه این ویژگی‌ها می‌تواند به سنگ‌هاى ماگمایی وابسته به پهنه‌های فرورانش متعلق باشد.

شکل 6. نمودارهای تغییرات عنصرهای اصلی در برابر SiO2 (بر پایة درصد وزنی).

Figure 6. Variation diagrams of major elements versus SiO₂ (in wt%).

خاستگاه و محیط تکتونوماگمایی

همان‌گونه که در شکل 9- A دیده شد، الگوی عنصرهای خاکی کمیاب سنگ‌های بررسی‌شده همانندی چشمگیری با الگوی مربوط E-MORB دارد. بر پایۀ نسبت La/Sm و Sm/Yb که در حقیقت نسبت بین عنصرهای خاکی کمیاب سبک، حد واسط و سنگین است، نمونه‌های بررسی‌شده در نزدیکی گسترۀ E-MORB و گوشتة اسپینل لرزولیت جای می‌گیرند (شکل 10-A). همچنین، بر پایۀ نسبت‌های Zr/Yb و Nb/Yb که نسبت بین عنصرهای نامتحرک و خاکی کمیاب است، نمونه‌های بررسی‌شده متمایل به گسترۀ E-MORB جای می‌گیرند (شکل 10-B).

شکل 7. A) جایگاه سنگ‌های بررسی‌شده در نمودار SiO2 در برابر مجموع آلکالی (Le Bas and Le Maitre, 1986). خط معیار جداکننده سری ساب‌آلکالن و آلکالن از (Irvine and Baragar, 1971) است؛ B) جایگاه نمونه‌های بررسی‌شده در نمودار Zr/TiO2 در برابر Nb/Y (Winchester and Floyd, 1977).

Figure 7. A) The position of the studied rocks on the SiO₂ versus total alkalis diagram (Le Bas and Le Maitre, 1986). The reference line separating sub-alkaline and alkaline series is from Irvine and Baragar (1971); B) The position of the studied samples on the Zr/TiO₂ versus Nb/Y diagram (Winchester and Floyd, 1977).

شکل 8. بررسی سری ماگمایی سنگ‌های بررسی‌شده در نمودار K2O در برابر SiO2 (Peccerillo and Taylor, 1976).

Figure 8. The magmatic series of the studied rocks on the K₂O versus SiO₂ diagram (Peccerillo and Taylor, 1976).

ریشه‌گرفتن ماگمای سنگ‌های بررسی‌شده از یک گوشته اسپینل لرزولیتی با الگوی عنصرهای خاکی کمیاب آنها همخوانی دارد. گارنت ضریب پراکندگی بالایی برای عنصرهای خاکی کمیاب سنگین در مقایسه با عنصرهای خاکی کمیاب حد واسط دارد. ازاین‌رو، وجود گارنت در خاستگاه ماگما تهی‌شدگی چشمگیر در عنصرهای خاکی کمیاب سنگین در مقایسه با عنصرهای خاکی کمیاب حد واسط را به دنبال دارد که پیامد آن، شیب تند در الگوی عنصرهای خاکی کمیاب است. شیب ملایم از عنصرهای خاکی کمیاب سنگین تا حد واسط در الگوی عنصرهای خاکی کمیاب این سنگ‌ها با ریشه‌گرفتن ماگما از یک گوشته اسپینل لرزولیتی در بود یا نبود اندکی گارنت سازگار است. شیب کم نمودار در گسترۀ MREE تا HREE باعث شده است در نمودار La/Yb در برابر Dy/Yb، نمونه‌ها در گسترۀ گدازه‌های برخاسته از گوشته اسپینل لرزولیتی جای گیرند (شکل 10-C). مقدار کمتر از 5/0 برای نسبت Nb/La نشان‌دهندۀ ناحیه خاستگاه سنگ‌کره‌ای است. این نسبت در سنگ‌های بررسی‌شده در بازة 32/0 تا 4/0 است. بر این پایه، در نمودار La/Yb در برابر Nb/La، نمونه‌ها در گسترۀ سنگ‌های وابسته به گدازه‌های برخاسته از گوشته سنگ‌کره‌ای جای می‌گیرند (شکل 10-D).

همان‌گونه که دیده شد، سنگ‌های بررسی‌شده ویژگی‌های مشترک و حد واسط پهنه‌های فرورانش جزیره‌های کمانی و کرانه‌های فعال قاره‌ای را نشان می‌دهند. ویژگی‌های زمین‌شیمیایی مشترک بین ماگماتیسم جزیره‌های کمانی و ماگماتیسم کرانه‌های فعال قاره‌ای از ویژگی‌های پهنه‌های پشت‌کمان در نواحی قاره‌ای[1] است (Shinjo et al., 1999; Farahat et al., 2004; Jiang et al., 2023; Condie, 1989). در حقیقت، رژیم زمین‌ساختی کششی که در مناطق جزیره‌های کمانی به پیدایش پهنه‌های پشت‌کمانی اقیانوسی می‌انجامد در مناطق کرانه‌های فعال قاره‌ای نیز می‌تواند عمل کند و به پیدایش پهنه‌های پشت‌کمان قاره‌ای را به‌دنبال داشته باشد (Wilson, 1989).

شکل 9. A) الگوهای عنصرهای خاکی کمیاب بهنجارشده به ترکیب کندریت؛ B) الگوهای عنصرهای کمیاب ناسازگار بهنجارشده به ترکیب گوشتة کهن (ترکیب N-MORB و E-MORB (Sun and McDonough, 1989) نیز برای مقایسه نشان داده شده‌اند).

Figure 9. A) Patterns of rare earth elements (REE) normalized to chondritic composition; B) Patterns of incompatible trace elements normalized to primitive mantle composition (N-MORB and E-MORB compositions (Sun and McDonough, 1989) are also shown for comparison).

پهنه‌های پشت‌کمانی قاره‌ای در مقایسه با پهنه‌های پشت‌کمان اقیانوسی همواره نسبت (La/Yb)N بیشتر از 3، نسبت Ba/La بیشتر از 10 و نسبت Sm/Nd کمتر از 3/0 دارند (Hickey-Vargas et al., 1995; Shinjo et al., 1999; Fan et al., 2010). در سنگ‌های بررسی‌شده مقدار (La/Yb)N در بازة 6/2 تا 5/3، نسبت Ba/La در بازة 46/11 تا 98/40 و نسبت Sm/Nd در بازة 24/0 تا 3/0 در نوسان است. این مقادیر همانندی آشکاری به پهنه‌های پشت‌کمانی درون‌قاره‌ای دارند، همانند برخی نمونه‌های پهنه‌های پشت‌کمانی درون‌قاره‌ای در باختر اقیانوس آرام (Fan et al., 2010). در شکل 13 الگوی عنصرهای ناسازگار سنگ‌های بررسی‌شده با الگوهای مربوط به میانگین سنگ‌های دیابازی و همچنین، آندزیتی در پهنة پشت‌کمان قاره‌ای در شمال‌باختری چین (Jiang et al., 2023) مقایسه شده است. همان‌گونه‌که دیده می‌شود همانندی چشمگیری میان این الگوها وجود دارد.

شکل 10. بررسی ناحیه خاستگاه ماگما بر پایۀ نسبت‌های عنصرهای کمیاب در A) نمودار La/Sm در برابر Sm/Yb (Aldanmaz et al., 2000B) نمودار Nb/Yb در برابر Zr/Yb (Pearce and Peate 1995C) نمودار La/Yb در برابر Dy/Yb (Jung et al., 2006D) شناسایی خاستگاه گوشته سنگ‌کره‌ای سنگ‌های بر پایۀ نمودار La/Yb در برابر Nb/La (Abdel-Rahman and Nassar, 2004).

Figure 10. Investigation of the magma source region based on trace element ratios: A) La/Sm versus Sm/Yb diagram (Aldanmaz et al., 2000); B) Nb/Yb versus Zr/Yb diagram (Pearce and Peate, 1995); C) La/Yb versus Dy/Yb diagram (Jung et al., 2006); D) Determination of a lithospheric mantle source based on the La/Yb versus Nb/La diagram (Abdel-Rahman and Nassar, 2004).

زمین‌ساخت کششی در پهنه‌های پشت‌کمان قاره‌ای لزوما به ساخته‌شدن پوستة اقیانوسی نمی‌انجامد (Wilson, 1989). در بیشتر پهنه‌های پشت‌کمان قاره‌ای، زمین‌ساخت کششی پیدایش پهنة دریایی کم ژرفا در سطح زمین را به‌دنبال دارد که در آن سنگ‌های رسوبی و ماگمایی به‌همراه یکدیگر پدید می‌آیند (Condie, 1989; Farahat et al., 2004).

شکل 11. ترکیب دایک‌های مافیک و حد واسط در خاور تفرش در A ، B) نمودار Nb در برابر Nb/Th (Jahn et al., 1999) و نمودار La/Nb در برابر Ba/Nb (Jahn et al., 1999) (PM= گوشتة کهن)؛ C) نمودار Nb/Y در برابر Th/Y (Pearce., 1983) (UCC: پوستة قاره‌ای بالایی).

Figure 11. Composition of mafic and intermediate dyke swarms in eastern Tafresh on A, B) the Nb versus Nb/Th diagram (Jahn et al., 1999) and the La/Nb versus Ba/Nb diagram (Jahn et al., 1999) (PM= Primitive mantle); C) Nb/Y versus Th/Y diagram (Pearce, 1983) (UCC= Upper continental crust).

فرورانش نئوتتیس در یک بازة زمانی دراز مدت رخ داده است. توده‌های آذرین درونی متعدد با سن مزوزوییک (به‌ویژه ژوراسیک) را در بخش‌های گوناگون پهنة سنندج- سیرجان می‌توان دید که پیامد فرورانش نئوتتیس به زیر سنگ‌کره قاره‌ای و وابسته به محیط تکتونوماگمایی کمان قاره‌ای هستند (Berberian and Berberian, 1981; Omrani et al., 2008). در سنوزوییک و به‌ویژه در ائوسن و با یک فاصلة مکانی نسبت به پهنة سنندج- سیرجان، ماگماتیسم گسترده و پرحجمی در پهنة ارومیه- دختر دیده می‌شود. چه‌بسا ماگماتیسم در پهنة ارومیه- دختر به پهنة کششی پشت‌کمان وابسته است. این زمین‌ساخت کششی می‌تواند پیامد کاهش سرعت فرورانش و یا افزایش شیب صفحة فرورونده نئوتتیس باشد. زمین‌ساخت کششی ذوب گوشته سنگ‌کره‌ای را در پی داشته است که در گذشتة خود، تحت‌تأثیر سیال‌ها و گدازه‌های ورقة فرورونده غنی‌ شده است و ازاین‌رو، در پی ذوب‌بخشی، گدازه‌هایی با ویژگی‌های همانند گدازه‌های پهنه‌های فرورانش را پدید آورده است.

شکل 12) بررسی جایگاه تکتونوماگمایی سنگ‌های بررسی‌شده در A) نمودار سه‌تایی Th-Hf-Ta (Wood, 1980) (WPA= آلکالن درون‌صفحه‌ای؛ WPT= توله‌ایت درون‌صفحه‌‌ای؛ CAB= بازالت کالک‌آلکالن کمان قاره‌ای؛ IAT= بازالت توله‌ایتی کمان اقیانوسی)؛ B) نمودار La/Yb در برابر Nb/La (Hollocher, 2012C) نمودار Ta/Yb در برابر Th/Yb (Pearce, 1983D) نمودار Th/Yb در برابر La/Yb (Condie, 1989).

Figure 12. The tectonomagmatic setting of the studied rocks: A) Th-Hf-Ta ternary diagram (Wood, 1980) (WPA = Within-plate alkaline, WPT = Within-plate tholeiitic, CAB = Continental arc calc-alkaline basalt, IAT = Island arc tholeiitic basalt); B) Nb/La versus La/Yb diagram (Hollocher, 2012); C) Th/Yb versus Ta/Yb diagram (Pearce, 1983); D) La/Yb versus Th/Yb diagram (Condie, 1989).

بخش بزرگی از ماگماتیسم سنوزوییک در بازة زمانی ائوسن- الیگوسن روی داده است، ازاین‌رو، در این گسترۀ زمانی، بخشی از عنصرهای ناسازگار از گوشته جدا شده و وارد گدازه‌های ریشه‌‌گرفته شده‌اند. این مورد و همچنین، کاهش ستبرای پوستة قاره‌ای (در پی تداوم کشش) باعث می‌شوند سنگ‌های آذرین میوسن (مانند سنگ‌های بررسی‌شده) در مقایسه با سنگ‌های آذرین ائوسن از عنصرهای ناسازگار تا اندازه‌ای فقیرتر شوند.

اعمال زمین‌ساخت کششی از پالئوژن، افزون‌بر پیدایش ماگماتیسم گسترده، پیدایش پهنه‌های رسوبی کم ژرفا را به‌دنبال داشته است. همچنین، توسعة شکستگی‌های کششی، فضای خوبی را برای جایگیری دسته دایک‌های فراوان در زمان میوسن فراهم کرده است.

برداشت

دایک‌های با سن میوسن که در واحدهای پالئوژن در خاور تفرش نفود کرده‌اند دامنة سنگ‌شناسی از بازیک تا حد واسط دارند. این سنگ‌ها از دیدگاه زمین‌شیمیایی به یکدیگر وابسته و به سری کالک‌آلکالن با میزان پتاسیم متوسط متعلق هستند. ویژگی‌های زمین‌شیمیایی عنصرهای کمیاب این سنگ‌ها، نشان‌دهندۀ آنست که گدازة وابسته به این سنگ‌های آذرین از ذوب‌بخشی گوشتة سنگ‌کره‌ای کم‌ژرفا در رخسارة اسپینل پریدوتیتی و در بود یا نبود اندکی گارنت ساخته شده است.

شکل 13. مقایسه الگوی عنصرهای کمیاب ناسازگار سنگ‌های بررسی‌شده با الگوی مربوط به میانگین دیاباز (دایرة سرخ) و میانگین آندزیت (دایرة سبز) متعلق به پهنة پشت‌کمان قاره‌ای در شمال‌باختری چین (Jiang et al., 2023).

Figure 13. Comparison of the incompatible trace element patterns of the studied rocks with the average diabase (red circle) and average andesite (green circle) patterns from the intra-continental back-arc basin in northwest China (Jiang et al., 2023).

همچنین، ویژگی‌های دیده‌شده در الگوهای عنصرهای ناسازگار این سنگ‌ها مانند غنی‌بودن از عنصرهای متحرک نسبت به عنصرهای خاکی کمیاب و همچنین، تهی‌شدگی عنصرهای نامتحرک و همچنین، بررسی نمونه‌های بررسی‌شده در نمودارهای زمین‌شیمیایی متعدد نشان‌دهندۀ وابستگی آنها به ماگماتیسم پهنه‌های فرورانش است. با وجود این، این سنگ‌ها ویژگی‌های زمین‌شیمیایی حد واسط مناطق جزیره‌های کمانی و کرانه‌های فعال قاره‌ای را نشان می‌دهند. ویژگی‌های زمین‌شیمیایی حد واسط ماگماتیسم جزیره‌های کمانی و کرانه‌های فعال قاره‌ای و دیگر شواهد مانند همراهی این سنگ‌های آذرین با دنبالۀ ضخیم از توفیت‌های سبز و رسوبات کم‌ژرفای دریایی نشان‌دهندۀ پیدایش این سنگ‌ها در پهنة پشت‌کمان قاره‌ای هستند.

نازک‌شدگی سنگ‌کره و پوستة قاره‌ای به بالاآمدن سست‌کره و ذوب‌بخشی گوشتة سنگ‌کره‌ای کم‌ژرفا انجامیده است. ذوب‌بخشی این گوشتة سنگ‌کره‌ای که در گذشتة خود دچار متاسوماتیسم برآمده از فرایند فرورانش نئوتتیس شده است، به پیدایش ماگمایی با ویژگی‌های پهنه‌های فرورانش انجامیده است. با توجه به نازک‌شدگی و ستبرای کم پوستة قاره‌ای، آلایش ماگما با پوستة قاره‌ای به‌صورت گسترده انجام نشده است. در هنگام این زمین‌ساخت کششی، ماگما از راه شکستگی‌های کششی محلی جای‌گیری خود را آغاز کرده است و سرانجام به پیدایش دسته دایک‌های طویل پرشمار و نفوذیافته در سنگ‌های پالئوژن انجامیده است.

[1] Intra-continental back-arc basin

Abdel-Rahman, A., and Nassar, P. (2004) Cenozoic volcanism in the Middle East: petrogenesis of alkali basalts from northern Lebanon. Geological Magazine, 141, 545-563. https://doi.org/10.1017/S0016756804009604.
Aldanmaz, E., Pearce, J.A., Thirlwall, M.F., and Mitchell, J.G. (2000) Petrogenetic evolution of late Cenozoic, postcollision volcanism in western Anatolia, Turkey. Journal of Vocanology and Geothermal Research, 102, 67–95. https://doi.org/10.1016/S0377-0273(00)00182-7.
Babazadeh, S., Raeisi, D., D'Antonio, M., Zhao, M., Long, L., Cottle, J., and Modabberi, S. (2022) Petrogenesis of Miocene igneous rocks in the Tafresh area (central Urumieh-Dokhtar magmatic arc, Iran): Insights into mantle sources and geodynamic processes. Geological Journal, 57, 2884-2903. https://doi.org/10.1002/gj.4451.
Berberian, F., and Berberian, M. (1981) Tectono-plutonic episodes in Iran. In: Gupta, H.K. and Delany, F.M., Eds., Zagros Hindukosh, Himalaya Geodynamic Evolution. American Geophysical Union, Washington DC, 5-32. https://doi.org/10.1029/GD003p0005.
Berberian, F., Muir, I.D., Pankhurst, R.J., and Berberian, M. (1982) Late Cretaceous and early Miocene Andean type plutonic activity in northern Makran and central Iran. Journal of Geological Society of London, 139, 605–614. https://doi.org/10.1144/gsjgs.139.5.0605.
Condie, K.C. (1989) Geochemical changes in basalts and andesites across the Archean-Proterozoic boundary: Identification and significance. Lithos, 23, 1-18. https://doi.org/10.1016/0024-4937(89)90020-0.
Deer, W.A., Howie, R.A. and Zussman, J. (1992) An Introduction to the Rock-Forming Minerals. 2nd ed, 696 p. Longman, London. https://doi.org/10.1180/DHZ.
Emami M.H. (1981) Géologie de la région de Qom-Aran (Iran): Contribution a l'étude dynamique et géochimique du volcanisme Tertiaire de l'Iran Central”, 489p. Ph.D thesis, University of Grenoble, France.
Emami, M. H., and Hajian, J. (1991) Geological map of the Qom, Scale 1:250,000, Sheet No. NI 39-6. Geological Survey of Iran, Tehran.
Fan, W.M., Wang, Y.J., Zhang, A.M., Zhang, F.F., and Zhang, Y.Z. (2010) Permian arc-backarc basin development along the Ailaoshan tectonic zone: geochemical, isotopic and geochronological evidence from the Mojiang volcanic rocks, Southwest China. Lithos, 119, 553-568. https://doi.org/10.1016/j.lithos.2010.08.010.
Farahat, E.S., El Mahalawi, M. M., Hoinkes, G., and Abdel Aal, A. Y. (2004) Continental back-arc basin origin of some ophiolites from the Eastern Desert of Egypt. Mineralogy and Petrology, 82, 81–104. https://doi.org/10.1007/s00710-004-0052-6.
Fazlnia, A., and Alizade, A. (2013) Petrology and geochemistry of the Mamakan gabbroic intrusions, Urumieh (Urmia), Iran: Magmatic development of an intra-oceanic arc. Periodico di Mineralogia, 82, 263-290. https://doi.org/10.2451/2013PM0016.
Ghasemi, A., and Talbot, C.J. (2006) A new scenario for the Sanandaj- Sirjan zone (Iran). Journal of Asian Earth Sciences, 26, 683-693. https://doi.org/10.1016/j.jseaes.2005.01.003.
Ghorbani, M. R., Graham, I. T., and Ghaderi, M. (2014) Oligocene-Miocene geodynamic evolution of the central part of Urumieh-Dokhtar Arc of Iran. International Geology Review, 56(8), 1039–1050. https://doi.org/10.1080/00206814.2014.919615.
Hajian, J. (1977) Geological map of the Tafresh area, Scale, 1:100,000. Geological survey of Iran, Tehran, Iran.
Hajian, J. (2001) Geology of Tafresh, No.82.Report. Geological and Mineralogical Exploration Survey of Iran, Tehran, Iran.
Hassanzadeh, J. (1993) Metallogenic and tectonomagmatic events in the SE sector of the Cenozoic active continental margin of Iran (Shahre Babak area, Kerman Province), 204 p. PhD thesis, University of California, Los Angeles.
Hickey-Vargas, R., Hergt, J.M., and Spadea, P. (1995) The Indian Ocean-type isotopic signature in western Pacific marginal basins: origin and significance. Active Margins and Marginal Basins of the Western Pacific Geophysical Monograph Series, 175-197. https://doi.org/10.1029/gm088p0175.
Hollocher, K. (2012) Geochemistry of amphibolite-facies volcanics and gabbros of the Støren Nappe in extensions west and southwest of Trondheim, Western Gneiss Region, Norway: a key to correlations and paleotectonic settings. American Journal of Science, 312(4), 357-416. https://doi.org/10.2475/04.2012.01.
Hosseini, B., Ahmadi, A., and Ghanbari Dolatabadi, M. (2017) The origin and tectonomagmatic setting of the dykes in north of Mashhad-Ardeha (in Persian). Scientific-Research Quarterly of Earth Sciences, 26, 187-198. https://doi.org/10.22071/gsj.2017.50262.
Irvine, T.N., and Baragar, W.R.A. (1971) A guide to the chemical classification of the common volcanic rocks. Canadian Journal of Earth Science, 8, 523–548. https://doi.org/10.1139/e71-055.
Jahn, B.M., Wu, F.Y., and Lo, C.H. (1999) Crust–mantle interaction induced by deep subduction of the continental crust: geochemical and Sr–Nd isotopic evidence from postcollisional mafic–ultramafic intrusions of the northern Dabie Complex, Central China. Chemical Geology, 157, 119–146. https://doi.org/10.1016/S0009-2541(98)00197-1.
Jiang, H., Han, J., Chen, H., Zheng, Y., Lu, W., Deng, G., and Tan, Z. (2023). Intra-continental back-arc basin inversion and Late Carboniferous magmatism in Eastern Tianshan, NW China: Constraints from the Shaquanzi magmatic suite. Journal of Asian Earth Sciences, 45(3), 123-135. https://doi.org/10.1016/j.gsf.2017.01.008.
Jung, C., Jung, S., Hoffer, E., and Berndt, J. (2006) Petrogenesis of tertiary mafic alkaline magmas in the Hocheifel, Germany. Journal of Petrology, 47, 1637–1671. https://doi.org/10.1093/petrology/egl023.
Leake, B.E., Woolley, A.R., Arps, C.E., Birch, W.D., Gilbert, M.C., Grice, J.D., Hawthorne, F.C., Kato, A., Kisch, H.J., Krivovichev, V.G., Linthout, K., Laird, J., Mandarino, J., Maresch, W.V., Nickel, E.H., Rock, N.M.S., Schumacher, J.C., Smith, D.C., Stephenson, N.C.N., Ungaretti, L., Whittaker, E.J.W., Youzhi, G. (1997) Nomenclature of amphiboles: Report of the Subcommittee on Amphiboles of the International Mineralogical Association, Commission on New Minerals and Mineral Names'. The Canadian Mineralogist, 35, 219-246. https://doi.org/10.1180/minmag.1997.061.405.13
Le Bas, M.J., Le Maitre, R.W., Streckeisen, A., and Zanettin, B. (1986) A chemical classification of volcanic rocks based on the total alkali-silica diagram. Journal of Petrology, 27, 745–750. https://doi.org/10.1093/petrology/27.3.745.
Mirnejad, H., Raeisi, D., McFarlane, C., and Sheibi, M. (2018) Tafresh intrusive rocks within the Urumieh-Dokhtar Magmatic Arc: Appraisal of Neo-Tethys subduction. Geological Journal, 54(3), 1745-1755. https://doi.org/10.1002/gj.3266.
Moradian Shahrbabaky, A. (1997) Geochemistry, geochronology and petrography of feldspathoid bearing rocks in Urumieh-Dokhtar volcanic belt, Iran. 445 p. Ph.D. thesis, University of Wollongong, Australia.
Morimoto, N. (1989) Nomenclature of pyroxenes. American Mineralogist, 73, 1123-1133. https://doi.org/10.1180/minmag.1988.052.367.15
Nasiri Bezanjani, R. (2006) Geochemistry and petrology of volcanic rocks from Mehre Zamin (NE Tafresh). M.Sc thesis, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
Omrani, J., Agard, P, Whitechurch, H., Benoit, M., Prouteau, G., and Jolivet, L. (2008) Arc magmatism and subduction history beneath the Zagros Mountains, Iran: A new report of adakites and geodynamic consequences, Lithos, 106, 380–398. https://doi.org/10.1016/j.lithos.2008.09.008.
Pearce, J.A. (1983) Role of the sub-continental lithosphere in magma genesis at active continental margin. In: C.J. Hawkesworth and M.J. Norry (Eds.), Continental basalts and mantle xenoliths. Shiva, Nantwich, 230-249.
Pearce, J.A., and Peate, D. W. (1995) Tectonic implications of the composition of volcanic arc magmas. Annual Review of Earth and Planetary Sciences, 23, 251–285. https://doi.org/10.1146/annurev.ea.23.050195.001343.
Peccerillo, A., and Taylor, S.R. (1976) Geochemistry of Eocene calc-alkaline volcanic rocks from the Kastamonou area, northern Turkey. Contributions to Mineralogy and Petrology, 58, 63-81.
Rollinson, H.R. (1993) Using geochemical data: evaluation, presentation, interpretation. Longman, Harlow, England. https://doi.org/10.4324/9781315845548.
Salehi, N., Torkian, A., Furman, T., and le Roux, P. (2023) Petrogenesis and geochemical characteristics of Plio-Quaternary alkali basalts from the Qorveh–Bijar volcanic belt, Kurdistan Province, NW Iran. Geological Magazine, 160, 888–904.  https://doi.org/10.1017/S0016756823000018.
Shafiei, B., Shahabpour, J., and Haschke, M. (2008) Transition from Paleogene normal calc-alkaline to Neogene adakitic-like plutonism and Cu-metallogeny in the Kerman Porphyry Copper Belt: Response to Neogene Crustal Thickening. Journal of Sciences, Iran, 19, 67-84.
Shahabpour, J. (2007) Island-arc affinity of the central Iranian volcanic belt. Journal of Asian Earth Sciences, 30, 652–65. https://doi.org/10.1016/j.jseaes.2007.02.004.
Shinjo, R., Chung, S.I., Kato, Y., and Kimura, M. (1999) Geochemical and Sr–Nd isotopic characteristics of volcanic rocks from the Okinawa Trough and Ryuku arc: implications for the evolution of a young intracontinental back arc basin. Journal of Geophysical Research, 104, 1059–1068. https://doi.org/10.1029/1999JB900040.
Sun, S., and Mc Donough, W.F. (1989) Chemical and isotopic systematics of oceanic basalts: implications for mantle composition and processes, in Magmatism in the Ocean Basins, edited by Saunders, A.D., and Norry, M.J. Geological Society Special Publications, London, 42, 313-345. https://doi.org/10.1144/GSL.SP.1989.042.01.19.
Verdel, C., Wernicke, B. P., Hassanzadeh, J., and Guest, B. (2011) A Paleogene extensional arc flare-up in Iran. Tectonics, 30(3). https://doi.org/10.1029/2010TC002809.
Whitney, D.L., and Evans, B.W. (2010) Abbreviations for names of rock-forming minerals. American mineralogist, 95, 185– 187. https://doi.org/10.2138/am.2010.3371.
Wilson, M. (1989) Igneous petrogenesis: a global tectonic approach, 496p. Chapman & Hall, New York. https://doi.org/10.1180/minmag.1989.053.372.15.
Winchester, J.A., and Floyd, P.A. (1977) Geochemical discrimination of different magma series and their differentiation products using immobile elements. Chemical Geology, 20, 325-343. https://doi.org/10.1016/0009-2541(77)90057-2.
Wood, D.A. (1980) The application of a Th-Hf-Ta diagram to problems of tectonomagmatic classification and to establishing the nature of crustal contamination of basaltic lavas of the British Tertiary volcanic province. Earth and Planetary Science Letters, 42, 77-97. https://doi.org/10.1016/0012-821X(80)90116-8.
Volume 16, Issue 1 - Serial Number 61
Petrological Journal, 16th Year, No. 61, 2025
March 2025
Pages 1-22
  • Receive Date: 21 September 1403
  • Revise Date: 27 November 1403
  • Accept Date: 29 November 1403